میثم مطیعی در برنامه میدان انقلاب:
هیئت سکولار کبریت بی خطر است| تصمیم به تأسیس یک خیریه گرفتیم
هیئت سکولار کبریت بی خطر است و هیچ کس هم با آن مشکلی ندارد. هیچ حرکت و انقلابی برای هیچ مسأله‌ای در برندارد.
به گزارش خبرگزاری رسا، برنامه میدان انقلاب با اجرای وحید یامین پور شب گذشته به مناسبت شب اول محرم و مصاحبه با میثم مطیعی، مداح اهل بیت عصمت و طهارت برگزار شد. در ادامه مشروح گفتگوی وحیدیامین پور و میثم مطیعی در این برنامه را می‌خوانید؛
*شما غالباً کمتر تن به مصاحبه‌ها و گفت وگوهای رسانه‌ای داده اید و این فرصتی است که ما با شما گفت وگویی داشته باشیم. شما وظیفه مداح و هیئت را چه می‌دانید، این سوال را از آن جهت می پرسم که به نظر می‌رسد که رویکرد و ایده جدیدی در حوزه هیئت و عزاداری حسینی شکل گرفته است که حضرتعالی و گروهی دیگر مداحان پرچم دار این رویکرد هستید؟
نگاهی که من به هیئت‌ها دارم در بسیاری از هیئات دیگر نیز یافت می‌شود و منحصر به من نیست و پرچم دار این راه هم شخص مقام معظم رهبری (مد ظله العالی) و حضرت امام (ره) است. پس نقشه این راه برای ما نیست و ما خودمان سرباز این راه هستیم. نگاهی که من دارم و خدمت ایشان نیز عرض کرده ام، رویکرد تربیتی و مأموریتی به هیئت است که خیلی از هیئات نیز دارند. مأموریتی که ما به دنبال آن هستیم به تشخیص خودمان است و هیچ وقت از جایی به ما دیکته نشده است. موضوعاتی که به دنبال هستیم گسترده است و شامل سبک زندگی، اخلاقی، آموزش‌های اعتقادی، آسیب-های اجتماعی، مسائل روز چه سیاست داخلی و چه بین الملل هستند.
*یک نگاهی قرن‌ها وجود دارد و آن را به عنوان رسالت هیئت برشمرده اند و آن این است که ذکر مصائب اهل بیت در روز عاشورا را مأموریت هیئت برمی شمرند و ذکر مسائل روز را در بدبینانه ترین حالتش نوعی بدعت و در نگاه خوش بینانه اش نوعی اختلال برمی شمرند. این سوال را از شما می پرسم که زیرا که شما پرچم دار این راه هستید. شما چند سال پیش که ایام محرم مقارن با روز ۱۳ آبان شده بود، متناسب با وزن آهنگ «آمریکا آمریکا مرگ به نیرنگ تو» مداحی کردید و مردم سینه زدند.
اولاً این که من جدا با این نگاه انحصار به بنده مخالفم و هیچ وقت با عناوینی مانند مداحی انقلاب موافق نیستم، مگر بقیه هیئت‌ها ضد انقلابند؟ من می گویم مداحی مبتنی بر اسلام ناب محمدی. راجع به فضیلت بکاء بر امام حسین (ع) ما روایات زیادی داریم. اما آیا فقط گریه است؟ عرض من دقیقاً این جاست که آیا حرکت امام حسین (ع) سیاسی بود یا نبود؟ حرکت ایشان علیه ظلم بود یا نبود؟ این که امام باقر (ع) فرموده اند که ده سال در منا در محل حشر مسلمین برای من گریه کنند، برای چیست؟ ما امام حسینی را می‌شناسیم که برای امروز ما نیز ساری و جاری است.
*رهبر انقلاب عبارت تیزی دارند و فرموده اند که هیئت نباید سکولار باشد. خب این جمله هنجاری است و باید حتماً اشاره به نوعی از عزاداری رایج در کشور باشد؟
هیئت سکولار کبریت بی خطر است و هیچ کس هم با آن مشکلی ندارد. هیچ حرکت و انقلابی برای هیچ مسأله‌ای در برندارد. هیئت اگر سکولار نباشد، راجع به انقلاب اسلامی، راجع به مسائل بین الملل، زکزاکی مظلوم، انقلاب بحرین و یا فتنه ۸۸ موضع دارد. وقتی که امروزه صداها علیه هیئت در حال زیاد شدن است، نشان می‌دهد که پس هیئات در حال عمل کردن به وظایف خودشان هستند. مردم شاید انتقادهایی داشته باشند، اما هیچ کس با امام حسین (ع) شوخی ندارد. شاید کسی اهل مسجد نباشد، اما هیئت بیاید. وقتی رهبری فرموده اند که هیئت سکولار نباید باشد پس نشان می‌دهد که تلاش‌هایی این چنینی هستند.
*مؤمنان علاقه مند به ابی عبدالله که سال هاست عزاداری سنتی دارند و به عبارت صریح‌تر کلاً مخالف شیوه شما هستند، آیا از طرف این نگاه به هیئت شما تحت فشار بوده اید؟
من با خط کشی مخالفم. شما هیچ موضعی از بنده پیدا نمی‌کنید که من خط کشی کرده باشم. من در هیچ فعالیت سیاسی شرکت نکرده ام. در هیئت ما هیچ وقت تصویربرداری نداریم؛ این حرکتی خودخواسته است. در هیئت چراغ روشن نداریم و فیلم برداری نمی‌کنیم. من هیچ وقت خودم را مداح انقلابی ننامیده ام و همه را قطعه‌ای از یک پازل می‌دانم. وظیفه من این است که با قشر دانشگاهی سروکار داشته باشم. اینها محتوا و هیئت و سینه زن خودشان را می‌خواهند. مضامینی سیاسی که در هیئت به کار می‌رود اصلاً آسان تهیه نمی‌شود؛ حاصل ساعت‌ها و ماه‌ها مطالعه، مشاوره، چکش کاری، نشستن با شاعر، نشستن با کارشناس مسائل مختلف است. نکته بعد هم این است که من هیچ وقت نه درگیر فشارها شده ام و نه در برابر آن تسلیم شده ام.
*سبک‌ها و روش‌های جدیدی است که امروز رو به تزاید هم هستند، این سبک‌ها خیلی هم جذاب هستند، هم تقلید در مضمون هستند و هم تقلید در سبک، این را شما چه طور ارزیابی می‌کنید؟
من همیشه در هیئت تذکر داده ام که در هیئات حضور پیدا کنید و ارتباط خود را قطع نکنید و جمع مومنانه خیلی مهم است. نکته بعد هم این است که مرحوم حاج آقا مجتبی تهرانی می‌فرمودند که من سه-تا شین دارم: شرع، شعور، شعار. هرکدام از این سه تا شین نباشد واویلاست. هیچ کدام از ما مداحان نه سلبریتی هستیم، نه فوتبالیستیم، نه بازیگریم-با همه احترامی که به همه اقشار جامعه دارم- پشت سر ما حقیقتی وجود دارد که مردم به خاطر آن حقیقت است که خطاهای ما را تحمل نمی‌کنند. متأسفانه ملودی-های سخیف کم هستند اما دیده می‌شوند. فرض کنید من قرار است که درباره خانواده شعری بخوانم باید به قدر کافی مطالعه کنم و برای دقیقه دقیقه وقتی که مردم در هیئت می‌گذرانند، احساس مسئولیت داشته باشم.
*اکنون پس از سال‌ها هیئت میثاق با شهدا از بیست سی نفر عزاداری که داشت به حدود بیست و پنج هزار نفر شرکت کننده رسیده است. شما برای این مراسم چه تدارکی را دیده اید؟ آیا میثاق با شهدا منحصر است به یک دهه محرم یا احتمالاً چند مراسم عزاداری در سال یا این که برنامه‌های دیگری هم دارد؟
هیئت میثاق یادگار شهدا و اخلاص آیت الله مهدوی است. موقعی که من وارد دانشگاه شدم این هیئت در اتاق مطالعه برگزار می‌شد، یک عده از بچه‌های مخلص وارد این کار شدند و جالب است که برخی از آنها حتی تا امروز نیز ایستاده اند. من شناخته شده هستم ولی آنها را کسی نمی‌شناسد. من از خدا اثرگذاری را خواسته ام. لزوماً یک آدم مشهور اثرگذار نیز نیست. نکته‌ای که مبنای ما بوده است این است که آن چیزی را که ولی ما ریل گذاری کرده است، ما برویم آن را پیاده سازی کنیم. این هیئت فقط دهه محرم نیست؛ هیئت هر هفته سه شنبه‌ها برنامه دارد به علاوه ماه رمضان، ایام فاطمیه، موکب ایام اربعین. هیئت اتاق فکر دارد شامل اساتید دانشگاه و هیئت امنای آن و دانشجویانی که برای آن وقت می-گذرانند. دکتر محمدمهدی سیار، میلاد عرفان پور و برخی شعرای دیگر از دانشگاه امام صادق (ع) و غیر آن و شاید بتوان گفت که ۳۰ تا شاعر فعال و کارگروه‌های فعال و تخصصی هستند که برای سبک و ملودی و شعر تلاش می‌کنند.
*فعالیت‌های اجتماعی چطور؟
برای این که درد مردم را لمس کنیم تصمیم به تأسیس یک خیریه گرفتیم، البته باید تذکر بدهم که هیئت‌های بسیاری در این راه از ما جلوتر بودند. نتیجه این کار منجر به اردوهای جهادی یک روزه حاشیه تهران، اردوهای پزشکی یا پزشکان خیلی خوب که برخی از آنها خارج کشور هستند و وقت می‌گذارند و می آیند و نیز بحث کارآفرینی و اشتغال و ورود در زلزله.
*سوال آخری که من باید از شما بپرسم درباره فعالیت‌های شما در حوزه جهان اسلام و فضای بین المللی است. شما تعهد دارید که بخشی از مجلستان را به زبان غیر فارسی برگزار کنید. من خودم در عراق دیدم که مداحان عراقی با سبک‌های شما سینه زنی کردند، آیا از اشعاری که مثلاً درباره قدس و بحرین و یمن خوانده اید، بازخوردی داشته اید؟
من اول باید پاسخ بدهم که چرا وارد این عرصه شده ایم. من یادم می‌آید که در انقلاب بحرین که حدود سال ۱۳۹۰ یا ۹۱ بود که جرقه خورد، من احساس کردم که خب باید یک کاری بکنم و تا آن موقع چنین سابقه‌ای نداشتیم. گفتمان مقاومت باید پررنگ‌تر می‌گشت. برخی فکر کردند که فلانی عربی بلد است و می‌خواهد به رخ بکشد. من می‌خواستم خط مقاومت صدایی باشد کنار صداهای دیگر. یک نفر به من گفت که شما در مداحی از منبع نام می‌برید و می‌گوئید شیخ صدوق در امالی یا سید در لهوف و … خب جلد و صفحه را نیز نام ببرید. من در پاسخ گفتم که من چاره‌ای ندارم و گرنه می‌شد که بگویم جلد فلان و صفحه فلان. من رفتم پیش حاج آقامجتبی و این ماجرا را به عرض ایشان رساندم. ایشان وقتی که پاسخ من را نیز شنید، تأیید کردند و گفتند که بارک الله، خوبی گفتی. من به مشهد رفته بودم و تعدادی از فعالان فرهنگی لبنان نیز آن جا آمده بودند. من به آنها گفتم که می خوام برای بحرین کار کنم، به من شعر بدهید، آنها به من گفتند خودت یک کاریش بکن و من آمدم به لطف خدا با دست خالی شروع کردم و الحمدلله اثرگذار بود. در سفرهای جهادی که برخی از کشورهای عربی داشتیم بازخورد خوبی از این اشعار گرفتم، حتی شاعرانی از بحرین و قطیف و یمن نیز به این کار اضافه شدند./1360/
منبع: خبرگزاری مهر
ارسال نظرات